Strona:PL Homer - Iliada (Popiel).djvu/446

Ta strona została skorygowana.

Kopiec dla Patroklosa i siebie samego zgotował.
Kiedy zaś drzewo przeliczne w około rzędami złożyli,
Gromadami zasiadłszy czekali. Atoli Achilles
Myrmidonom do boju gorącym nakazał odrazu

Żeby się śpiżem zbroili, i zaprzęgali rumaki
130 

Wszystkie do wozów; na hasło poczęli przywdziewać rynsztunek;
Skoczą więc do powózek, woźnice i czynnie walczący.
Przodem wojsko na wozach, za niemi chmara piechoty,
Liczna; w pośrodku nosili Patrokla na barkach druhowie.

Trupa całego włosami pokryli obciąwszy kędziory,
135 

Głowę zaś podtrzymywał Achilles boski od tyłu,
Smutkiem przybity, bo druha dzielnego wysyłał do Hajda.
Oni zdążywszy do miejsca, gdzie boski wskazał Achilles,
Mary złożyli i szybko nakładli drzewa wysoko.

Wtedy wymyślił inaczéj Achilles boski najszybszy;
140 

Tyłem stanąwszy do stosu kędziory płowe obcina,
Które dla rzéki Sperchosa w poroście bujnym zachował;
Wtedy ponuro wyrzeknie na ciemne morze się patrząc:
„O Spercheju, daremnie ci ojciec Pelej ślubował,

Że wróciwszy do ziemi ojczystéj drogiéj me włosy,
145 

Tobie na cześć obetnę i hekatombę zgotuję.
Oprócz tego ci miałem pięćdziesiąt poświęcić baranów
Koło twych źródeł, gdzie leży twój gaj i ołtarz woniący.
Tak ci starzec ślubował, lecz jegoś nie spełnił życzenia.

Teraz ponieważ nie wrócę do ziemi drogiéj ojczystéj,
150 

Dla bohatera Patrokla me włosy poświęcam w poczestne.“
Z temi słowami kędziory do ręki druha lubego
Włożył; a smutku pragnienie u wszystkich obecnych rozbudził.
Byłyby nad ich smutkiem przygasły słońca promienie,

Żeby nie szybko Achilles Agamemnona zagadnął:
155 

„Dzielny Atrydo (bo twoich najbardziéj naród Achajski
Słucha rozkazów), i późniéj do syta wypłakać się można.
Niechaj się teraz od stosu rozejdą, a nakaż gotować
Ucztę; a dziełem obszerném się zajmą ci, których najwięcéj,

Smutek po zmarłym dotyka; książęta niech z nami zostaną.“
160