Strona:PL Horacy - Poezje.djvu/171

Ta strona została przepisana.


Mając dość tego: »Daj pokój—przerzekła —
       70 »Poco te skargi i poco złość wściekła?
»Sam do łamania onże byk ci srogi
»Nadstawi rogi.

»Żonąś Jowisza wielkiego, wiedz o tem;
»Łzy otrzyj, losu wielkiego napotem
       75 »Godną się pokaż: część świata nazwanie
»Z ciebie dostanie«.


XXVIII[1]
ŚWIĘTO NEPTUNA

W tym Neptuna dniu święconym
Co z sobą począć? — Lide, czarki nalej
Tym Cekubem odłożonym![2]
Hej, w kąt z mądrością trzeźwą! Raz poszalej!

       5

Ku wieczoru mknie czas skory:

Myślisz, że stanie, na twe prośby czuły?
Nie marudź, wynoś z komory
Amforę z roku konsula Bibuły![3]

  1. XXVIII. —,Hej, piękna Lido! W święto Neptuna cóż lepszego możemy zrobić, jak zabawić się czarką? Patrz, dzień się już przechylił poza południe; więc żwawo, przynieś Cekuba z roku konsula Bibuły: wino i śpiew niech wypełni dzisiejsze święto!‘.
    Przypadające na 23 lipca święto Neptuna, Neptunalia, obchodzono w sporządzonych na prędce kuczkach (casae frondeae), oddając się różnym zabawom, którym nie brakło wina i śpiewu.
  2. W. 3. Cekubem odłożonym — na takie, jak ta, uroczystości.
  3. W. 8. z roku konsula BibułyM. Calpurnius Bibulus