Słonko żywiące, co dzionek wywodzisz
10
I znowu chowasz, i ciągle się rodzisz,
Obyś w swej drodze miastu nie świeciło,
Coby Rzym ćmiło!
młodzianków, których rodzice jeszcze żyli (patrimi et matrimi) i tyleż dziewic. Święte liczby 3 i 9, użyte w składaniu śpiewaczego chóru, odbiły się też i w układzie hymnu, który się składa z 2 części 9 zwrotkowych, a każda z nich znowu z 3 tryad strofkowych — wreszcie z strofy końcowej.
Hymn Jubileuszowy (Carmen saeculare). ,Febie i Dyano! Słyszcie prośby w tym dniu świętym, wskazanym przez wyrocznię. O słońce, obyś w swym biegu nie patrzało nigdy na większą od Rzymu potęgę! Ty, Ilityo, przybywaj na pomoc i chroń niewiasty w ich ciężkiej godzinie, błogosław małżeńskie prawo, co ma zapewnić liczne ojczyźnie potomstwo. Wy, Parki, jak dotąd snułyście szczęsne losy narodu, tak i przyszłość zrządźcie jeszcze szczęśliwszą i sławniejszą; niech zawsze będzie w plonach i stadach obfity urodzaj! Febie i Dyano, wysłuchajcie błagalne modły młodzieńców i dziewic! Rzym wasze dzieło, o bogi! Więc niech czuwa wasza nad nim opieka: dajcie młodzieży dobre obyczaje, starcom błogi spoczynek, całemu narodowi szczęście, dobrobyt i liczne potomstwo. Niech August, składający oto woły na ofiarę, ogląda skutek próśb swoich—on, twórca wielkości Rzymu i sprawca błogiego szczęścia, jakim cieszy się naród. Niechaj Apollo, spoglądający na nas ze swych palatyńskich ołtarzy i przez następne stulecie darzy nas swoją miłościwą opieką, niech pani Awentynu i Algidu wysłucha prośby mężów piętnastu i do błagania młodzianków przykłoni ucho!
A teraz już pewni łaski Jowisza i innych bogów, wracajmy wesoło do domu, wyśpiewawszy pieśń ku chwale Apollina i Dyany‘.
