Ni raz, drugi, dziesiąty na scenę wychodzi.
Sprytnej kurwie, Dawowi, co Chremesa zwodzi,[1]
Każesz gwarzyć w swych księgach, sam, z żywych jedyny,
50
Mój gładziutki Fundami[2] Polljon[3] królów czyny
Śpiewa, trzykroć tupając;[4] epos bohaterskie
Nuci Warjusz, arcymistrz, słodkie zaś, pasterskie
Wergilemu wieśniacze zleciły Kameny.
Ja w satyrze próbować mogłem tylko weny,
55
Ćmić Ataksa[5] i innych próby nieudałe.
Przed twórcą czołem; nigdy me myśli zuchwałe
Z głowy mu nie zdzierały zaszczytnej korony.
Lecz się rzekło, że płynie, jak potok zmącony,
I że plew się w nim więcej, niż ziarna, obierze.
60
A ty, uczony, niceś nic zganił w Homerze?
Na Akcjusza[6] tragika Lucyl się nie gniewa?
Lichych Ennjusza[7] wierszy nigdyż nie wyśmiewa?
- ↑ W. 48. Dawus, chytry niewolnik i starzec Chremes — stałe figury w kumedji greckiej a następnie fabulae pallialae tj. w komedjach tłomaczonych i przerabianych przez autorów łacińskich.
- ↑ W. 50. C. Fundanius, współczesny Horacemu komedjopisarz; por. II 8, 19.
- ↑ W. 50. Asinius Pollio, por. P. II 1.
- ↑ W. 51. trzykroć tupając — tj. silniej akcentując w drugim, czwartym i szóstym jambie tragicznego trymetra.
- ↑ W. 55. Ataksa — P. Terentius Varro z Ataks (w połudn. Gallji) pisał nieudolne satyry.
- ↑ W. 61. L. Accius — największy tragik rzymski (ur. 170, um. w pocz. I w. przed Chr.)
- ↑ W. 62. Q. Ennius, właściwy twórca artystycznej literatury rzymskiej, ur. 239, um. 169 przed Chr.
Minerwy na Awentynie, wedle innych w świątyni Muz,
czyli Kameh; Horacy trzymał się zdala od lego klubu.
