Strona:PL Horacy - Poezje.djvu/441

Ta strona została przepisana.

Przegra, zbita przykładem malejącej kupy,
Z poza fastów[1] wołając: »Sławne tylko trupy,
Bez Libityny[2] niemasz ni czci ni zasługi!«
       50 Ennjusz, mąż znamienity, mędrzec, Homer drugi,
Jak mówią znawcy, jakoś zbyt trudził się mało,
By mu pytagorejski sen[3] sprawdzić się chciało;
Tkwi w sercach, wiecznie świeży, Newi niepoczytny:[4]
Taką świętością każdy utwór starożytny.
       55 Z długich sporów, kto pierwszy, te sądy wyrosły:
Pakuwi — pisarz wielki, zaś Akcyusz wzniosły;[5]

    nazwać łysym? Lub, jak niżej, ile ziarn piasku trzeba odjąć, żeby nie było kupy piasku?

  1. W. 48. Z poza fastów. Fasti consulares — spisy konsulów, tu: historja, przeszłość. Myśl: Przeciwnicy, przegrawszy sprawę, upornie odwołują się do przeszłości i nią się zastawiają, twierdząc, że sława zawsze z przeszłością idzie w parze.
  2. W. 49. Libityna, por. P. III 30, 6.
  3. W. 52. pitagorejski sen. We wstępie do Annales opowiada Ennjusz, że mu się przyśnił Homer i objawił, że stosownie do nauki pitagorejskiej jego (Homera) dusza w swojej wędrówce pośmiertnej, wymieszkawszy wiek w pawiu, wstąpiła teraz w ciało Ennjusza. Ten jednak — dodaje z przekąsem poeta — niebardzo się trudził, żeby tę swoją homeryczność (w niedbale pisanych Annales) udowodnić.
  4. W. 53. Newi niepoczytny, tj. Newjusza dziś nikt nie czyta, ale mimo to jest on uwielbiany.
  5. W. 56. M. Pacuvius (um. około 132) i L. Accius (um. ok. 104) — dwaj wielcy tragicy rzymscy.