Tyton, Tithonus — syn Laomedonta, porwany do nieba przez Eos, która mu dała nieśmiertelność, ale zapomniała dać wieczną młodość.
Tytjos, Tityos — olbrzym, syn Ziemi, za to, że chciał gwałt zadać dziewiczej Latonie, strącony do podziemia, gdzie mu dwa sępy dziobią wątrobę.
Tyzyfona, Tisiphone — jedna z trzech Furyj (Eumenid), wymierzających karę zbrodniarzom.
Uliks, Ulikses, Ulixes — syn Laertesa, król Itaki, główny bohater Odyssei.
Umid, Ummidius — nieznany bliżej chciwiec i skncra.
Ustyka, Ustica — zbocze góry W posiadłości Horacego.
Warjusz, L. Varius Rufus — przyjaciel Mecenasa oraz Wergilego i Horacego; poeta epicki, uprawiał także tragedję.
Watykan, mons Vaticanus — wzgórze w Rzymie na prawym brzegu Tybru.
Weja, Vei — m. w Etrurji, w pobliżu Rzymu.
Wenafr, Wenafrum, Venafrum — miasto w Kampanji nad rzeką Volturnus.
Wenera, Venus — córka Jowisza i Dyony, matka Kupidyna czyli Amora, bogini miłości.
Wergili, P. Vergilius Maro, (ur. 70, um. 19 przed Chr.) epik rzymski, autor Bukolik, Georgik i Eneidy, przyjaciel Horacego.
Westa, Vesta — bogini ogniska domowego i narodowego; w świątyni jej w pobliżu forum utrzymywały Westalki wieczysty ogień.
Windelikowic, Vindelici — lud alpejski, zajmujący północno-wschodnią część Szwajcarji, południowe części Badenu i Wirtembergji oraz Tyrol.
Wulkan, Vulcanus — syn Jowisza i Junony, bóg ognia i sztuki obrabiania metali; jego czeladź — Cyklopi kujący dla Jowisza pioruny.
Zatybrze — dzielnica Rzymu, położona na prawym brzegu Tybru (dziś Trastevere).
Zefir, Zefirek, Zephyrus, po łać. Favonius — łagodny wiatr zachodni.
