Strona:PL Horacy - Poezje.djvu/90

Ta strona została skorygowana.


VIII[1]
NIE WIERZĘ!

Gdyby, Baryno[2], przysięga ta krzywa[3]
Była dla ciebie choć troszkę szkodliwa,
Gdyby ząb zczerniał lub od jasnych chmurek
Zbielał pazurek[4],

       5 Wierzyłbym. Lecz ty, gdy fałszywie żądasz
Kary na siebie, i piękniej wyglądasz
I młodzież tłumniej za tobą przepada
I próg obsiada.

Nic to, że klniesz się na matkę, co w grobie,
       10 Na ciche gwiazdy, co w nocnej lśnią dobie,
Na rodzaj boski, co bez śmierci żywie —
Wszystko fałszywie.

Kpi z twoich przysiąg Wenus i prostaczek,
Polnych nimf, grono i srogi chłopaczek[5],
Co na osełce ostrzy krwią plamisty
Swój grot ognisty.

  1. VIII. — ,Znam się, Baryno, na twoich przysięgach miłosnych. Ja się na ten lep złapać już nie dam: zwodź sobie innych, których zaślepiają twe wdzięki‘.
  2. W. 1. Baryno — Barine, nazwa wyzwolenicy z Barium (dziś Bari).
  3. W. 1. przysięga krzywa — w miłości uchodziła za bezkarną wedle greckiego przysłowia: ἀφροδἱσιος ὄρϰος οὐϰ ἐμποίνιμος, miłosna przysięga nie ściąga kary.
  4. W. 4. Zbielał pazurek — Białe kwiaty na paznogciach zdradzały kłamcę wedle przesądów ówczesnych.
  5. W. 14. srogi chłopaczek — Kupido.