Ta strona została przepisana.
Do Maecenasa (I 20).[1]
Rozstanie (I 26).
Vixi puellis nuper idoneus...
W sam raz dla dziewcząt byłem do niedawna
I nie bez chwały z niemi wojowałem;
Teraz na ścianie zawiśnie broń sławna
I lutnia, przy której śpiewałem!...
W chramie Venery urodzonej z piany
Ułóżcie pochodnie, łuki i tarany —
Nic mi już po nich, bo choć szturm był srogi,
Nie chciały sprzyjać mi bogi!...
O boska pani, która Kyprem władasz,
W upalnem Memphis na tronie zasiadasz,
Zwól mej miłości — wysłuchaj mnie zatem
I choć raz Chloe daj batem!
- ↑
Utwór przejdzie do domeny publicznej w 2041 roku, po wygaśnięciu praw autorskich tłumaczki Idy Wieniewskiej.
