Strona:PL Hume - Zielona mumia.pdf/111

—  105   —

 — To niech pańska własność nauczy się grzecznie postępować z ludźmi — odparł kapitan, stojąc na progu i żując swoje wieczyste cygaro. — Wyobrażasz sobie może, że stosować się będę do rozkazów głupiego karła? — A to co do stu piorunów!?
 Wykrzyknik ten odnosił się oczywiście do zielonej mumii.
 — A co!? Nie spodziewałeś się tego? — rzekł tryumfująco Bradock.
 Hervey usiadł z cygarem w ustach i mrugnął dowcipnie w stronę sarkofagu.
 — A kiedy będzie powieszony?
 — Kto taki? — spytał Bradock, podskakując na siedzeniu.
 — A ten, co ukradł te piszczele!
 — Nie znaleziono go dotąd.
 — Jakimże sposobem odzyskałeś pan swego machabeusza?
 Profesor opowiedział mu wtedy, jak znaleziono mumię w ogrodzie pani Jascher.
 — Niema w tem nic dziwnego — rzekł marynarz — było mu przecie po drodze wybrać to miejsce za cmentarz dla skradzionej maszkary.
 — O kim pan mówisz? — pytał zdziwiony Bradock.