Strona:PL Hume - Zielona mumia.pdf/148

—  142   —

 — To niemożliwe, byłam przecie... — tu urwała, widząc, że się niebacznie zdradza.
 — Tak, byłaś pani przebrana i osłonięta gęstym woalem — ale to nic nie pomogło. Słowem, to pani napisałaś do mnie ten list, który jest podłym szantażem. — Proszę mi teraz wytłumaczyć.
 — Nie mam nic do wytłumaczenia — broniła się uparcie wdowa — nie pisałam do pana żadnego listu.
 — Jeżeli tak, zwrócę się natychmiast do policyi — rzekł Random kierując się ku drzwiom.
 Pani Jascher pobiegła za nim.
 — Na miłość Boga, nie rób pan tego.
 — Więc powiedz mi pani, kto zamordował Sidneja Bolton.
 — Przysięgam, że nie wiem.
 — To być nie może, pisałaś przecież w tym liście, że możesz dostarczyć dowodów za lub przeciw morderstwu.
 — Mimo to nie wiem nic, potrzebowałam pieniędzy, wymyśliłam więc to wszystko, aby je od pana wydobyć.
 — Pięćset funtów! ładny grosz — rzekł sarkastycznie Random, chowając list do kieszeni. — Nigdybym panią o to nie posądzał.
 Pani Jascher wstała załamując ręce.