Strona:PL Hume - Zielona mumia.pdf/168

—  162   —

okno, dojrzeli barczystą postać urzędnika, który wypatrywał coś w ciemnościach.
 — Cóż się tu dzieje? — pytał Frank — wołałeś nas pan, zdawało mi się przynajmniej, że słyszę pański głos.
 Painter powrócił do salonu.
 — Wołałem panów w istocie, bo zdrzemnąwszy chwilę w krześle, zbudziłem się nagle i widziałem wyraźnie twarz jakąś, patrzącą na mnie z za parawanu. Zerwałem się wówczas wołając panów, przewróciłem parawan i wyskoczyłem przez okno.
 — I co? — pytał Archie?
 — I nic. Nie było nikogo — a przecież przysiągłbym, że widziałem tę twarz i oczy śledzące mnie z za parawanu.
 Random i Hope udali się natychmiast do ogrodu i przeszukali go bez skutku. Mgła była zawsze równie gęsta, o dwa kroki już nie można było nic dojrzeć. Powrócili więc do jadalni i zasiedli przy kominku, obiecując sobie czuwać już bez przerwy do rana.
 — Jak myślisz? — spytał Hope — czy Painter widział rzeczywiście kogo, czy mu się to poprostu przyśniło?