Strona:PL Hume - Zielona mumia.pdf/38

—  32   —

badając uważnym wzrokiem wnętrze paki — niema nawet śladu żadnej rany.
 Wdowa Bolton zerwała się z szybkością zadziwiającą u kobiety w tym wieku.
 — Puśćcie mnie — zawołała — już ja znajdę miejsce rany na ciele mojego chłopca.
 Hope wstrzymał ją silną ręką, a ująwszy pod ramię usiłował wyprowadzić.
 — Nikt niema prawa dotknąć trupa do czasu przybycia policyi — rzekł stanowczo.
 — Policya! ach prawda — zawołał żywo Bradock. — Trzeba posłać natychmiast do Pierreside po policyę, uwiadomić inspektora o kradzieży mojej mumii.
 — Przedewszystkiem o morderstwie — zauważył Hope z pewnym naciskiem.
 — Co go to obchodzi, że zamordowano mego syna! — krzyczała wdowa Bolton, wznosząc groźnie pomarszczoną dłoń i usiłując wyrwać się z rąk Archibalda. — Stary szatan zabił mojego syna, bo Sid nie byłby umarł, gdyby go nie był posyłał do tych zagranicznych krajów. Odwołam się do sądu i będę go póty oskarżać, aż go powieszą! Tak! powieszą go!
 Bradock stracił wreszcie cierpliwość pod tym gradem zarzutów i rzucił się na starą wlokąc za