Strona:PL Hume - Zielona mumia.pdf/57

—  51   —

Tamten zresztą zdawał się mieć równie przykry charakter, jak uczony.
 — Czego pan chce odemnie? — zapytał opryskliwie Bradock, zmuszony oderwać się na chwilę od jakiegoś niesłychanie interesującego papyrusa.
 — Chciałbym pogadać z panem trochę — rzekł kapitan przewlekłym akcentem.
 — Daj mi pan pokój, nie mam czasu — brzmiała niezbyt uprzejma odpowiedź.
 Hervey usiadł najspokojniej, wyciągając swoje długie nogi i wydobył z kieszeni cygaro równie długie i czarne jak on sam, poczem zapalił je, zapowiadając w ten sposób zamiar dłuższego zabawienia u profesora.
 — Gdybyśmy byli w Stanach Zjednoczonych — rzekł z flegmą — wyciąłbym już panu od dawna siarczysty policzek dla nauczenia go grzeczności. — Rozumie pan?
 — Jesteś pan kapitanem Nurka?
 — Nie, wymieniłem już to stare pudło, na piękny nowy okręt. Jadę teraz na morze południowe dla połowu pereł, a za trzy miesiące będę z powrotem. Jeżeli pan chcesz, zabiorę z sobą tego koczkodana — dodał, ukazując na Kakatoesa, który siedział jak zwykle przykucnięty na piętach okurzając sarkofag.