Strona:PL Hume - Zielona mumia.pdf/58

—  52   —

 — Potrzebuję jego usług i nie myślę go panu odstępować — odparł sucho profesor. — Zapłaciłem już panu przecie za przyjazd Boltona i mumii. Czego u dyabła chcesz pan jeszcze odemnie, nie mamy już z sobą nic wspólnego.
 — Właśnie, że bardzo wiele — odparł z flegmą marynarz. — Ta mizerna zapłata którą mi pan dałeś, poszła dla moich majtków, ja z tego nic nie dostałem. Dlatego też przyszedłem tu do pana w nadziei, że dorzucisz mi parę dolarów.
 — Nie mam pieniędzy do rozdawania za darmo, nie jestem wcale miłosierny.
 — A któżby tam prosił o jałmużnę takiego starego skąpca.
 Bradock poczerwieniał jak burak.
 — Jeżeli mówić będziesz do mnie takim tonem przeklęty bandyto, to cię natychmiast wyrzucę!
 — Pan mnie?
 — A ja! — I zaperzony profesor skoczył na równe nogi, przyczem wyglądał jak rozjuszony kogut gotujący się do skoku.
 — Na śmiech mi się zbiera patrząc na pana! Czego się pan irytuje, zamiast pogadać ze mną o tej mumii.
 — Moja zielona mumia! — krzyknął profesor,