jest faszyzm polski, jak dalece żyje on każdą mową Mussoliniego, jak ubogie na duchu jest to krzykliwe sprzysiężenie, które ma „chwycić władzę“ i rzucić ją pod stopy jakiemuś jenerałowi-analfabecie politycznemu, albo jakiemuś spryciarzowi, którego trabanci dzielą między sobą rządy nad „uratowaną“ ojczyzną.
Stan duchowy, podobny bardzo do prymitywnego komunizmu biedaków, oglądających za wystawą sklepową piękne przedmioty z myślą o zwycięstwie...[1])
| . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . | . |
Z wywodów dotychczasowych o Sejmie, Rządzie, Królu i Dyktatorze wynika, że Demokratyczna Republika jest najodpowiedniejszą formą rządu dla Polski. Ale po kilku latach trwania tej Republiki widzimy jasno jej słabe strony. Demokracja bez silnego rządu jest chaosem, a silny rząd może oprzeć się tylko na masie narodu, jeżeli Sejm zejdzie na bezdroża partyjnictwa. Sejm, chcący utrzymać swoją władzę prawodawczą i kontrolną, musi być oczyszczony z mętów moralnych i musi strzec czystości swej roli w państwie. Sejm nie może opierać się odwołaniu się władzy rządzącej do wyborców. Prezydent Republiki musi przestać być uroczystą figurą, pozbawioną wszelkiej władzy. Aparat rządowy nie może być aparatem partyjnym. Armja nie może być partyjna. Rząd powinien składać się z ludzi czystych i zdolnych.
Wszystkie te żądania są możliwe do urzeczywistnienia, ale trzeba dążyć niezmordowanie do tego, by
- ↑ Kończę tę pracę, czytając przezabawne sprawozdania z procesu P. P. P., czyli naszych rodzimych faszystów. Tu już trzeba satyry, potężnej satyry, której trudno, doprawdy — nie pisać!…
