czej, niż w innych państwach, gdzie wychowały się tradycje władzy.
Dawny zuchwalec z XVIII i niewolnik z XIX wieku pokutują obok siebie w duszach współczesnych rodaków. Trudno jest rządzić narodem polskim. Ale musimy żyć w Europie w wieku XX w jakichś od biedy normalnych warunkach, podobnych do warunków narodów cywilizowanych. Mamy formy państwowe, nie odbiegające od współczesnych form innych państw. Cofnąć się do wieku XVIII, ani XVI nie możemy!…
Trzeba tylko pracować, ufać i walczyć o życie, o rozwój, o przyszłość, tak jak to czynią narody cywilizowane, których formy państwowe posiadamy. Ale jakże mało ludzi w Polsce gotowych jest do długiej, choćby pełnej przeszkód pracy, przez którą trzeba przeprowadzić całe jedno pokolenie polskie, aby osłabić choć trochę dziedzictwo dwóch stuleci!
Hazard monarchistyczny czy faszystowski od pracy takiej stroni. Komu droga jest Republika polska, ten pracę tę podejmie.
