smutnie. Tymczasowo zaprowadzono wodociąg miejscowy, który zaopatruje w wodę kliniki (chirurgiczną i terapeutyczną), a w gmachu głównym mieszkanie dyrektora i klozety; pozostałe budynki i pomieszczenia pozbawione są, jak na teraz, wody. Wprawdzie projektowanem jest zaopatrzenie pozostałych budynków i pomieszczeń w wodę w tenże sam sposób, do czego jest już i druga studnia w bliskości kuźni, lecz brak funduszów nie pozwala ziścić się projektowi.
Miejscowy wodociąg urządzony jest w ten sposób, że ze studni znajdującej się w bliskości gmachu głównego pompuje się wodę do basenu umieszczonego na poddaszu tegoż gmachu, a stąd rurami rozprowadza ją do wspomnianych wyżej budynków i pomieszczeń gmachu głównego.
Kiedy nastąpi połączenie Instytutu z ogólną siecią wodociągów miejskich? Nie wiadomo. Mając na względzie, że wodociągi znajdują się już na ulicy Grochowskiej, rada pedagogiczna Instytutu prosiła zarząd miejski o przedłużenie sieci wodociągowej w stronę Instytutu, lecz zarząd miejski, który, nawiasem mówiąc, nic nie zrobił dla naszej alma mater, dał odpowiedź nieprzychylną, motywując swą odmowę brakiem funduszów na pomieniony cel.
Oto tak przedstawia się obecny Instytut weterynaryjny w Warszawie. Personal jego nie jest zbyt liczny. Dla interesujących się naszemi sprawami weterynaryjnemi podaję skład jego:
1. Mag. Jerzy Czułowskij, dyrektor Instytutu, wykłada zootomiję i histologiję.
