Strona:PL Ignacy Polkowski - Wspomnienia z Wrocławia P10.jpg

i złożono je tamże pod mensą. Napis ten ryty inicyałkami, tak brzmi: Anno 1710 die 15 Martii ex cons... (consilio vel consensu) Capituli ossa Nankeri episcopi fama sanctitatis et fortitudinis ecclesiastice conspicui hinc levata et alio translata ut Acta cap (capituli testantur). Tam zaś, gdzie obecnie zachowane są zwłoki jego, na marmurowej tablicy jest wyryty napis: Nankerus epus vratislavien obiit anno MCCCXLI in hoc loco sepultus. To przeniesienie zwłok biskupa Nankera z krypty pod presbiteryum, gdzie byli chowani biskupi do osobnego grobku w zakrystyi, miało miejsce pewnie dlatego, że o nim współczesne kroniki zanotowały, iż umarł in odore sanctitatis.
 W dziejach kościoła polskiego śliczną jest postać biskupa Nankera — był Polak, pochodził z rodziny Werszowców h. Oksza, młodość swą i nauki przebył w Krakowie, i tu także rozpoczął karyerę duchowną w r. 1320, zostawszy biskupem krakowskim — tego zaraz roku odbył synod dyecezyalny, na którym ogłosił nader ważne statuty synodalne, dotąd jako najdawniejsze przechowane szczęśliwie. Zastawszy kościół katedralny zniszczony pożarem 1305 roku, odbudowanie onego rozpoczął od fundamentów. Gorliwy obrońca praw Kościoła i własności kościelnej, wszedłszy w konflikt z królem Władysławem Łokietkiem, chętnie przeniósł się r. 1326 na wakujące biskupstwo wrocławskie. Tu jednak na gorsze jeszcze natrafił zatargi z władzą świecką, najprzód z Henrykiem VI. księciem wrocławskim, potem z Bolkiem księciem na Münsterbergu, a w końcu z Janem królem czeskim, na którego gdy rzucił klątwę kościelną, schronić się przed nim musiał do Nissy, tam w wielki piątek roku 1341 po odprawionem nabożeństwie, obszedłszy pobożnie i boso wszystkie kościoły — zapadł na zdrowiu, a jak piszą kroniki szląskie z rozkazu Jana króla czeskiego, otruty zszedł z tego świata w sam dzień Wielkiej nocy r. 1341, t. j. 8 kwietnia. Na pomniku widne są nieco ślady wizerunku jego, które porównane z pieczęciami jego posłużyłyby do odtworzenia rysów tak znakomitego w kościele polskim biskupa. Heyne Dokumentirte Geschichte des Bisthums und Hochstiftes. Breslau — 1860, skreśliwszy żywot Nankera, I. 799—809 — na str. 808 wymienia w notce wszystkie źródła odnoszące się do jego biskupstwa, do których dodajemy: