ustanny wzrost zapotrzebowania, występujący szczególnie dobitnie po wielkich przewrotach społecznych, po wojnach i rewolucjach.
Ludzie propagujący legendę sowiecką, a pomijający wszystkie te rozmaite czynniki, niezbędne dla porównania i oceny, — operują bezwartościowemi cyframi, popełniając poprostu oszustwo, podniesione do trzeciej, czwartej czy piątej potęgi, zależnie od wypadku.
Ale nie wystarczy samo objektywne skonstatowanie pewnych faktów. Idzie tu jeszcze o ich interpretację z punktu widzenia Rewolucji, idzie o stwierdzenie, czy cały system ekonomiczny dzisiejszej Rosji rozwija się w duchu socjalizmu czy kapitalizmu, — innemi słowy, czy bolszewicka Rewolucja zbliża się do wytkniętych sobie celów, czy od nich oddala. Rosyjska partja komunistyczna nie po to przeprowadziła rewolucję społeczną, by ustalić jakiś typ produkcji i sposób życia, istniejący w państwach burżuazyjnych, choćby najbardziej postępowych. Idzie tu o położenie kresu wyzyskiwaniu jednego człowieka przez drugiego, o zniesienie wszelkich przywilejów, o dążenie do faktycznej równości przez skomunizowanie środków produkcji, wyeliminowanie osobistych korzyści i rozdział produktów stosownie do potrzeb członków całego społeczeństwa.
Pragnąc rozwijać się w tym kierunku (trudno bowiem wymagać, by kraj tak zacofany potrafił własnemi wyłącznie środkami zrealizować w całej pełni ideę socjalistyczną, a cała rzecz w tem, by swoje wysiłki skierował we właściwym kierunku), Z. S. S. R. powinien górować nad państwami
Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/256
Ta strona została przepisana.