co dziesiąty robotnik był ranny, 3.500 stało się inwalidami. W lasach Uralu robotnika maltretuje się zupełnie tak samo, jak za carskich rządów; — toż samo odnosi się do drwali nad Morzem Białem („Trud“, 31 maj i 2 czerwiec). W branży tekstylnej ilość nieszczęśliwych wypadków podwoiła się w stosunku do przedwojennej; połowy tych wypadków nie zgłasza się wcale Inspektoratom pracy („Trud“, 2 czerwiec).
W następnym roku, wobec dalszego pogarszania się sytuacji, czynniki kierujące wreszcie zwracają na to uwagę, zwołują konferencje, podejmują energiczną kampanję. „Prawda“ z dnia 29 lutego 1928 wytyka niedbalstwo dyrekcyj, niedostateczną kontrolę ze strony Inspektoratów pracy i wzywa Partję komunistyczną do energicznej interwencji. Specjalnie zwołana w lutym konferencja wyświetla rozliczne przyczyny tych wypadków i skutki sowieckiej racjonalizacji pracy: narzędzia zniszczone i zużyte, nieprzestrzeganie regulaminów, brak powietrza i światła, nieporządki, niewyzyskiwanie uchwalonych kredytów, niedoświadczenie personalu, częste zmiany wśród personalu robotniczego, przeciążenie pracą i t. p. („Trud“, 7 luty). Niektórzy pracownicy wyczerpują się szybko skutkiem zbyt intenzywnej eksploatacji ich pracy: w Stalino młodzi chłopcy wyładowują dziennie do 6 tysięcy pudów, zamiast 500 pudów, co wydaje się prawie rzeczą nie do uwierzenia („Prawda“, 5 styczeń 1928). Inspektoraty pracy niejednokrotnie fałszują statystykę, by wykazać pozorną poprawę stosunków: tak np. w Ługańsku przy rewizji stwierdzono, że ilość nieszczęśliwych wypadków faktycz-
Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/272
Ta strona została przepisana.