Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/279

ce stały znacznie poniżej nędznych płac przedwojennych.
 Niemożliwem byłoby korzystać z dat tak zwanych ogólnych, nie mając podobnych odrębnych, szczegółowych informacyj. Można też przy tej sposobności stwierdzić, jak nierówno i niesprawiedliwie pracownicy są traktowani: 65% płacy przedwojennej w przemyśle górniczym wyrażało się w sumie 31—49 rubli miesięcznie, zależnie od okolicy; urzędnicy pocztowi pewnych kategoryj pobierali w tym czasie płacę od 14 do 18 rubli miesięcznie, podczas gdy przeciętna płaca na poczcie wynosić miała rzekomo 55 rubli; przy kolei ślusarz warsztatowy pobierał 73 rubli, podczas gdy pensja ślusarza drogowego wynosiła 43 ruble. Wszystkie te cyfry wyjąłem z tego samego numeru dziennika „Trud“. A są one bardziej wymowne od wszelkich starannie zestawionych wykresów statystycznych. Jakkolwiek odnoszą się one do roku poprzedzającego dziesięciolecie Republiki sowieckiej, ułatwiają nam znacznie orjentację w datach ostatnio publikowanych.
 Płaca przeciętna — przy całej swej niedokładności w obliczeniu — ustalaną bywa na podstawie wskaźników ruchomych i zmiennych. Wchodzą przytem w rachubę najrozmaitsze elementy traktowane jako wynagrodzenie w naturze, — a więc indeks cen, komorne, świadczenia kolektywne, ubezpieczenia społeczne. Należy tedy z płacy nominalnej wyodrębnić jeszcze płacę efektywną, bo tylko ta ostatnia nas interesuje. Płaca efektywna zmniejsza się, kiedy indeks cen nie odpowiada cenom jakie faktycznie płacić się musi. Indeks ten