Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/309

wienie eksportu zboża, które, przeciwnie, musi się zakupować za granicą i przydzielać ludności w pewnym ograniczonym ściśle stosunku.
 Wieśniaków rosyjskich dzieli się zazwyczaj na trzy główne grupy: kułaków (bogaczy), seredniaków (średnio zamożnych) i bedniaków (biedaków). Jest to klasyfikacja dość ogólnikowa, nabierająca wyraźniejszego zabarwienia dopiero z chwilą, kiedy się charakteryzuje środki i zasoby tych poszczególnych klas. Dzieło wydane w r. 1928 przez komunistyczną Akademję w Moskwie: „Zróżniczkowanie socjalne wsi sowieckiej“ dzieli ludność wsi na pięć kategoryj:
 1) proletarjat wiejski: sprzedający więcej jak 50 dni pracy własnej w ciągu roku;
 2) pół-proletarjat: sprzedający od 20 do 50 dni pracy własnej lub najmujący ponad 20 dni pracy bydła roboczego albo ponad 10 dni narzędzia rolnicze;
 3) rodziny średnio zamożne: sprzedające mniej niż 20 dni roboczych lub najmujące mniej niż na 20 dni bydło robocze i mniej niż 10 dni narzędzia rolnicze;
 4) rodziny średnio zamożne o charakterze eksploatacyjnym: najmujące robotnika na 20—50 dni pracy, lub wynajmujące inwentarz roboczy na więcej niż 20 dni, lub wreszcie dzierżawiące ponad dwa hektary roli albo ponad pięć hektarów łąk;
 5) rodziny drobnych kapitalistów: najmujące robotnika na więcej niż 50 dni pracy.
 Wszystkie te cyfry to salda, wykazujące różnicę między dniami pracy najemnej i sprzedawanej; większość bowiem wieśniaków rosyjskich w cza-