Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/334

monstracyjny charakter całej tej afery i stwierdzając, że „proces chersoński nie wyczerpuje kwestji walki Partji w obronie rewolucyjnej legalności; też same znamiona i cechy jakie występowały w Chersoniu, powtarzają się i przy dalszych, później wykrytych nadużyciach. („Prawda“, 24 wrzesień 1925).
 Na kilka tygodni przedtem wskutek rewizji przeprowadzonej w małej republice Kaukaskiej, Nakiczewan, aresztowani zostali: Komisarze ludowi spraw wewnętrznych, rolnictwa, skarbu, sprawiedliwości, — dalej przewodniczący kooperatyw, Trybunału, Syndykatów, — ogółem 25 najwybitniejszych osobistości w całej republice, za ucisk chłopów, trwonienie grosza publicznego, sprzeniewierzenia, samowolę i t. p. Ładnych miał ten kraj reprezentantów komunizmu! „Aresztowania te wywarły jak najlepsze wrażenie na ludności, nie umiejącej poprostu ukryć swej radości“. („Prawda“, 9, 10, 11 kwiecień 1925). Można sobie z tego wysnuć wniosek, w jaki to sposób owi „komisarze ludowi“ zostali wybrani...
 W kilka tygodni później wpakowano do więzienia całą prawdziwą bandę, terroryzującą całą okolicę od dwóch lat. W skład tej bandy wchodzili: przewodniczący Sowietu (dawny wysłannik G. P. U.), naczelnik milicji, sędzia, sekretarz Komitetu Partji i t. p. Banda ta poprostu napadała zbrojno na wieśniaków by ich rabować, podpalała, mordowała. Mieszkańcy byli święcie przekonani, że milicja nie więcej była warta niż ci notoryczni bandyci, że zatem wszystkie władze lokalne są takie same“. („Prawda“, 16 lipiec 1925).