nika 1927). W Leningradzie skutkiem braku domów studenckich, — studenci sypiają w salach wykładowych, w amfiteatrach, po dworcach, pod bramami domów, nawet w przytułkach nocnych („Krasnaja Gazeta“, 9 październik 1929).
Oczywiście poziom wykształcenia nowej generacji stoi w odpowiednim związku z tego rodzaju szkołami, z tego rodzaju warunkami nauki i pracy. Spotyka się nieraz w dziennikach sprawozdania z egzaminów, dające prawdziwą ilustrację tych stosunków. Oto np. pewien uczeń po pięcioletniej nauce zalicza Afrykę w skład Z. S. S. R., inny znów podaje, że oko jest częścią składową mózgu; dużo jest takich, którzy nie znają daty rewolucji październikowej; wszyscy przekonani są, że celem syndykatów robotniczych jest wyłącznie zapewnienie wolnej jazdy koleją dla ich członków („Raboczaja Gazeta“, 17 marzec 1926). W szkołach średnich ogólny poziom wykształcenia obniżył się bardzo znacznie: zaledwie 11 do 25% młodzieży zdaje pomyślnie egzaminy... Na Kongresie studentów proletarjackich zanotowano między innemi takie curiosa, jako odpowiedzi na pytania z zakresu elementarnej polityki: Ford[1], to dyktator hiszpański; Hindenburg[2], to przewodniczący komunistycznej międzynarodówki; Arystydes Briand[3], to cesarz amerykański! („Trud“, 29 marzec 1929). W szkołach wyższych olbrzymi procent studentów przepada przy egzaminach: w szkole górniczej, mówią egzaminatorzy, gdybyśmy w wymaganiach naszych stosowali zwyczajną normę, przepadłoby przy egzaminach 90% słuchaczy („Krasnaja Gazeta“, 13 sierpień 1929). Dziś wystarczy przejrzeć
- ↑
Henry Ford (1863-1947) – amerykański przemysłowiec, inżynier oraz założyciel Ford Motor Company.
- ↑ Paul von Hindenburg (1847-1934) – niemiecki dowódca, feldmarszałek i polityk, prezydent Republiki Weimarskiej i III Rzeszy.
- ↑ Aristide Briand (1862-1932) – francuski polityk socjalistyczny, wielokrotny premier Francji.
