Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/358

rych, obłąkanych i wypadków śmierci z powodu alkoholu zwiększa się szybko; w samym Leningradzie aresztowano na ulicach w ciągu tego roku 95 tysięcy osób za opilstwo, — wobec 2.088 osób w roku 1923; — toż samo i w Moskwie (a aresztuje się tylko takich, którzy wyrabiają awantury lub niezdolni są już chodzić); wpośród pijaków jest robotników 80%; w Baku 20% pijaków stanowią komuniści; Komisja opracowująca gospodarczy plan państwa przewiduje na rok 1930/31 produkcję wódki w wysokości 84 miljonów wiader wobec 36 miljonów w roku 1926/27, — co autora tego artykułu napełnia oburzeniem. A trzeba jeszcze pamiętać i o samogonce, której konsumcja w roku 1923, wedle przybliżonych obliczeń wynosiła około 15 miljonów wiader“ („Bolszewik“, nr. 19—20 z roku 1927).
 Pijaństwo sieje straszliwe spustoszenie wśród robotników, — stwierdza „Trud“ z 24 grudnia 1927, publikując szereg listów otrzymanych z wielkich centr przemysłowych; wszędzie powtarza się to samo: kobiety wyczekują trwożnie pod bramami fabryk, robotnicy biją swe żony i dzieci. Głównym sprzedawcą tej trucizny są kooperatywy.
 25% chorób nerwowych w szpitalach moskiewskich, 50% samobójstw, 40% chorób wenerycznych, 66% zbrodni, 24% bandytyzmu mają swe źródło w alkoholu; „sumy wydawane przez robotnika na wódkę wzrastają w sposób wręcz groźny“; jedna czwarta całego obrotu towarowego w kooperatywach w roku 1926/27 składa się z trunków gorących, podczas gdy mięso stanowi tylko 10%, cukier tylko 8% i t. p.; „alkoholizm staje się niebez-