na osoba korzysta z pełni praw, a wszyscy inni tylko spełniają swe obowiązki.
Ową jedyną jednostką korzystającą z pełni praw obywatelskich jest Generalny Sekretarjat Partji Komunistycznej.
Z. S. S. R. obejmuje tylko dwie wielkie kategorje ludzi: członków partji komunistycznej i „bezpartyjnych“. Jedynie tylko komuniści korzystają do pewnego stopnia z niektórych praw, bliżej nie określonych, a których jakość i ilość bywa rozmaitą, zależnie od stanowiska jakie dana osoba zajmuje w drabinie hierarchicznej. Komunista ma mniej praw od swego towarzysza zajmującego pod względem swych funkcyj stanowisko wyższe od niego, a więcej praw od towarzyszy niżej od niego stojących. W każdym razie jednak ma zawsze więcej praw od „bezpartyjnego“, pozbawionego kompletnie wszelkich praw w sprawach najżywotniejszych miasta i kraju.
„Bezpartyjnemu“ wolno jedynie aprobować to wszystko co mówi i co robi jedyna partja w Z. S. S. R. Wszelka przygana pośrednia czy bezpośrednia, wszelka choćby najlżejsza i najsłuszniejsza krytyka, milczenie nawet, które można sobie dowolnie tłumaczyć, — wszystko to naraża „bezpartyjnego“ na oskarżenie, że jest „kontr-rewolucjonistą“, z wszystkiemi przykremi następstwami, począwszy od utraty pracy, a więc chleba codziennego, aż do zesłania na Syberję lub zamknięcia w więzieniu na czas nieograniczony.
„Bezpartyjni“ dzielą się na dwie grupy: „sympatycy — i ta reszta. Aby być „sympatykiem“, nie trzeba wcale sympatyzować naprawdę z komuniz-
Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/367
Ta strona została przepisana.