Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/409

„Wymaga się od przedsiębiorstw najrozmaitszych informacyj, sprawozdań, wykazów statystycznych,... wytwarza się całe góry papieru, wśród których ludzie nie mogą dać sobie rady... obecnie rachunkowość mierzy się już na pudy...“ — tak pisał Dzierżyński. („Prawda“, 23 czerwiec 1926).
 Pewne biuro lasowe rozsyła cyrkularze z żądaniem przedłożenia mu w ciągu tygodnia szczegółowego wykazu kuropatw, przepiórek, zajęcy, niedźwiedzi, wilków i t. d„ żyjących w danych rejonach. („Krasnaja Gazeta“, 14 maj 1926). Roczne sprawozdanie Jugostalu, o ileby było zrobione przepisowo, musiałoby ważyć 12 pudów (ca sto kilo). („Ekonomiczeskaja Żyźń“, 17 czerwiec 1926). Aby otrzymać pewne informacje w Komisarjacie handlu, trzeba przejść przez 37 oddziałów. („Krasnaja Gazeta“, 28 sierpień 1926). Pewien trust na Uralu drukuje swe sprawozdanie na 9459 stronach; koleje rządowe wydają dziewięć miljonów rubli na sprawozdania wydrukowane na 18.000 stron; komisarjat finansowy w Adżaristanie wydaje więcej na koszty administracyjne niż wogóle ściąga podatków. („Krasnaja Gazeta“, 22 grudzień 1926). W ciągu jednego tylko roku „Mostorg“ musiał dać odpowiedzi na 477.085 zapytań, moskiewska Rada Kooperatyw na 622.393 zapytań, a pewna fabryka manufaktury na 629.000 zapytań. („Prawda“, 3 luty 1927). Sekcja higjeny w Charkowie rozsyła po wsiach okólnik, zawierający 127 pytań, między któremi są np. takie: „podać, ilu ludzi korzysta ze studni publicznych, wedle narodowości ukraińskiej, żydowskiej, rosyjskiej i polskiej“. („Praw-