Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/421

dobnej rewolucji zależy, a więc w tym wypadku z partją, przeprowadzającą czynnie i z, całą świadomością tę akcję. Nie zastanawiając się nawet nad niesłychanie zawikłanym obecnie ustrojem społecznym w Sowietach, ani nad możliwością zrealizowania piatilatki, — wystarczy znać stosunki istniejące dzisiaj między partją bolszewików a szaremi masami proletarjatu, aby stwierdzić głęboki rozdźwięk i przeciwieństwo ich interesów, mogące doprowadzić nawet do zupełnego zerwania. Jeżeli do takiego zerwania faktycznie dojdzie, wówczas żaden plan czyto pięcio- czy piętnastoletni, nie potrafi zahamować dalszego rozwoju kapitalizmu. Wręcz przeciwnie: wszelkie plany uprzemysłowienia kraju będą raczej faworyzować wzrost kapitalizmu, wyzwalając siły produktywne, któremi pokierować państwo sowieckie nie będzie w stanie. I zamiast „socjalizmu za lat piętnaście“, będziemy mieć zwycięstwo kapitalizmu przed upływem pięciu lat. W jakim kierunku pójdzie dalej ewolucja w Sowietach, nie jest to zgoła rzeczą zgóry przesądzoną. Rewolucja rosyjska nie wyczerpała jeszcze bynajmniej wszystkich swych rezerw i możliwości przetrwania. Ale komunizm w słowach tylko, bez działaczy komunistycznych, stawia z każdym rokiem pod większym znakiem zapytania możliwość utrzymania się komunizmu, który wreszcie musiałby ulec międzynarodowemu kapitalizmowi, będącemu rewolucją o tendencjach socjalistycznych. A wobec klas pracujących można przeprowadzić jedynie rewolucję burżuazyjną. Pod pokrywką dyktatury proletarjatu powróci do władzy burżuazja, o ile proletarjat i nadal trwać bę-