nad zaułkiem arkada dom domowi dłoń tak uścisnął i zastygł znagła jest i latarnia blada nad chodnikiem drewnianym nisko i ogród na wietrze zagrał wilja się łuszczy pluszcze o brzeg litwa ziemia puszczy jak dobrze
w ciemności przegonny powiew na dachach strzelistych jak pacierz noc czarną jamą niewidzialni trzepocą orłowie zamość zamość rynek to staw kamienny z ratusza przystanią kolumn kroki senne dalekie rano w ciemności ukosy kortyn blanki szkarpy bramy czarnym się fortem zamość w ziemię wszarpał amen
