Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Biały Książę tom I.djvu/155

uniewinnienia, natychmiast na zawołanie pospieszył do pana.
 Dersław tymczasem siadłszy w oknie, mógł się bez przeszkody zamkowi przypatrzeć i przekonać, iż surowy w nim panował porządek, a i dostatek pewien, choć nie świecący, widać było.
 Wszystko, co tu oglądał potwierdzało go w przekonaniu że ten właśnie Piast stworzony był dla Polski, w której porządku było omal i żelaznej potrzebowała dłoni..
 Dobry czas zabawiwszy, wolnym krokiem powrócił wreszcie zadumany podskarbi.
 — Jeżeli wam co zlecono i macie do czynienia — odezwał się Dersław, odprawcie mnie.
 Pierwsza służba książęca, niż powolność dla przyjaciela.
 — Nie mam nic, odparł p. Mikołaj — książe tylko miał już wiadomość, czyli też zobaczył, że nie sam wróciłem na zamek, chciał zaraz wiedzieć, kogo miałem u siebie i z czém przybyliście.
 Jak widzisz czujni jesteśmy...
 Po chwili zaś dodał podskarbi.
 — Książe was widzieć chce...
 Dersławowi tego było potrzeba, lecz nie dał poznać po sobie, że go to uradowało, skłonił głowę tylko.
 — Nie obojętna dla nas rzecz, mówił dalej Mikołaj, co się u was w Wielkiej Polsce dzieje,