Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Biały Książę tom III.djvu/121

 Prawdę rzec — dawał król wiele, ale nie to co myśmy chcieli.
 Wymogli na nim krakowianie od wszelkich danin, opłat i posług wolność zupełną, krom dwu groszy z łanu na Ś. Marcina; obiecał ich na służbę rycerską nie wołać za granicę, tylko za sowitem wynagrodzeniem; o wszelką sprawę rady pytać, bez niej nic nie stanowić; urzędników nie mianować ino swoich, a książąt i z krwi ich nikogo; po miastach też sadząc tylko ojczyców tych ziem, w których one leżą. Naostatek i podwody królewskie darował...
 Słuchano w milczeniu...
 — A no — zamruczał Dersław... obiecać łatwo, zobaczymy co strzyma... Małopolany się otacza, oni radę jego stanowić będą, po ich myśl, pójdzie wszystko... a my jak byliśmy tak będziemy upośledzeni.
 Spytek westchnął.
 — Dajcież dokończyć — rzekł, — trzeba dopić kwaśnego piwa które nam nawarzono...
 Za te wszystkie łaski a swobody córkę na tron z mężem jakiego jej wybiorą, przyjąć musiemy; więc choćby niemiec był czystej krwi, która nam jest trucizną... kłaniać mu się będziemy musieli.
 — Ho! — ho! wołano po bokach...
 — Zobaczemy! — śmiejąc się, dodawali inni.
 — Tu nam już i głód się dawał czuć po tro-