Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Boleszczyce tom 2 043.jpeg

 — Ojczyce téj ziemi jesteśmy, jam Leliwa, a oto Kruk, który Cześnikiem był u nieboszczyka pana, a to Brzechwa.
 — Azali mnie nie znacie? krzyknął król.
 — Znaliśmy wczoraj — odezwał się śmiało Leliwa — a no dziś cię nie znamy.
 — Chcecie abym się ja wam dał znać!
 — Gotowiśmy na wszystko, mruknął Kruk.
 Król patrzał milcząc, jakby niewiedział co powiedzieć miał.
 — Przecz że mnie znać niechcecie? — krzyknął groźnie.
 Leliwa chwilę się namyślał, inni téż nieodzywali się, jemu głos zostawując.
 — Bo wy matki swéj znać niechcecie — rzekł powoli.
 — Jakiéj matki!
 — Kościoła świętego i sług jego — mówił Leliwa.
 Król szydersko na nich spozierał.
 — Tak was klechy nauczyły — zawołał, — a ja klechów i was nauczę posłuszeństwa dla ojca. Jam ojciec wasz, matka idzie nie przed a za ojcem w małżeństwie. Rozumiecie!!
 Władykowie milczeli.
 Król miał widać na duszy wiele, bo, choć zwykle nie rad rozprawiał, teraz rozmowę przedłużał namiętnie.