— Pani!
Na te słowa, które zdawały się małą małżeńską sprzeczkę rozpoczynać, weszła hrabina Moszyńska, ożywiona, promieniejąca. Zbliżyła się do Brühlowej podając jéj rękę i zawołała głośno:
— A zatem zwycięztwo! sur toute la ligue![1] W mieście całém mówią tylko o tém: dziwują się, drżą...
— Cieszą — dodał Brühl.
— No, nie wiem doprawdy — przerwała Moszyńska — ale nam na tém dosyć że my się cieszymy z upadku tego prokonsula[2]. Jesteśmy przecież raz en famille[3], i nie potrzebujemy się kłaniać pysznemu panu.
— Cóż słychać? co myśli? — spytał minister.
— Jeżeli go znasz — zawołała Moszyńska — powinieneś się domyśléć. Pojedzie naturalnie do Uebigau, będzie siedział potrząsając głową po dawnemu i starać się nieomieszka zabiegać drogę królowi, intrygować, aby do łaski powrócić.
Brühl się rozśmiał.
— Tak, to bardzo do prawdy podobne; ale, droga pani... od Uebigau niedaleko do Drezna, ale téż blizko i do Königsteinu... Wątpię... wątpię...
Nadchodząca hrabina Sternberg, żona nowego posła austryackiego, piękna czarnooka Wiedenka, pańskiego oblicza, arystokratycznéj postawy, uchodząca także za Egeryę Brühla, wtrąciła, prawie nie witając się:
— Trzymam zakład że pojadą do Wiednia.
Brühl się skrzywił.
Dwie panie rozpoczęły z sobą rozmowę pocichu, a Moszyńska wzięła Brühla na stronę.
— Popełniliście błąd — rzekła — nigdy się nie powinno rzeczy robić przez połowę; będzie się mścił: należało go zamknąć...
- ↑
sur toute la ligne (franc.) — na całej linii, całkowicie, kompletnie.
- ↑ prokonsul (z łac. proconsul) — w starozytnym Rzymie: tytuł nadawany od I w. p.n.e. konsulom po zakończeniu kadencji, równoznaczny z objęciem w zarząd przydzielonej prowincji. Prokonsulowie w swoich prowincjach posiadali szerokie uprawnienia administracyjne, wojskowe i sądownicze.
- ↑ en famille (franc.) — w rodzinie.
