Ta strona została uwierzytelniona.
ronę pobłogostawi[1], ażeby dzieło ojca i moje w niwecz się nie rozsypało. Nie sobie ale synowi łaski jego pragnę... a potém — umrę spokojny!
Opat Aron ręką krzyż zakreślił w powietrzu, i król wiodąc go wyszedł do stołów, przy których nań goście i dwór oczekiwali.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – pobłogosławi.
