Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Capreä i Roma Tom I.djvu/210

 Po wyjściu Heliosa z willi, Macron zaraz go kazał przywołać do siebie; był już tam i Charicles i Cajus niecierpliwi oczekując na żyda, a nie śmiejąc przed sobą wydać się z tém, czego odeń dowiedzieć pragnęli.
 Helios ukazał się w progu, stanął pokorny i milczący. Grek piérwszy przybliżył się ku niemu.
 — A cóż? widziałeś Cezara? co nam powiesz o zdrowiu jego?
 — Cierpi — rzekł żyd — lecz jestli to choroba czy niemoc wieku, najstraszniejsza ze wszystkich, bo nieuleczona, nie wiem.
 — Jak myślicie? — odezwał się Macron z uśmiechem — balsam jaki możeby mu siły przywrócił?
 — Nie! — odparł Helios — nie potrzeba mu lekarstw żadnych, spokoju, odpoczynku tylko, pokarmów zdrowych, snu, pokrzepienia... Człowiek nie samem tylko żyje ciałem; podsycić trzeba wewnętrzne ognisko aby lampa nie zgasła.
 — Macież na to środki? — spytał uczeń Hipokratesa.
 — Żadnych w lekarstwach... życie jego we własnéj mocy.
 — Mówcie otwarcie — dodał niespokojnie Macron — czego potrzeba by żył?
 — Spokoju, i jeszcze raz spokoju! odpoczynku; dużo przecierpiał i odbolał, siły wyniszczone, czas wytchnąć...