Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Capreä i Roma Tom II.djvu/157

 — Pochwalasz więc?
 — Któżby śmiał to zganić!
 — Ciemnéj togi z kapturem? — zawołał Cezar gorąco — pójdziemy budzić Rzym uśpiony i przypatrzeć się jak usypia. Zaiste, zabawka godna Cezara!!
 Wszyscy powstali na skinienie.
 — Nikt nas nie pozna.,. dodał Neron — ani się domyślić może. — Ciekawym jak gmin żyje, nigdym się nie przypatrzył wnętrznościom Romy... więc chodźmy...
 Anicetus narzucił na Cezara brunatną szatę z kapturkiem, z łożów swych na wpół pijani powstali towarzysze biesiady, i rozkaz Nerona ich wytrzeźwił.
 — A ty stary Luciuszu, czy także z nami? — spytał Cezar.
 — Rzekłeś panie, stary jestem i pójdę spoczywać.
 — Czeka nań Lucilla — szepnął Anicetus — do niéj mu pilno...
 Zarumienił się stary, raczéj domyślając niż słysząc co nań powiedziano, a Nero uśmiechnął szydersko; nie męczył go jednak więcéj, bo mu pilno było nowéj sprobować igraszki...
 Wyszli wszyscy przyodziani w ulice Rzymu, otaczające Cyrk i Forum Boarium.
 Miasto nie spało jeszcze, noc była jasna i nieco