Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Capreä i Roma Tom II.djvu/191

Ta strona została uwierzytelniona.

w Brytanii, zasłużył był na owacyą... zwała się ona Pomponija Graecina. [1] Obwiniono ją o przyjęcie jakichś zabobonów cudzoziemskich.
Ale chrześcijaństwo, o którém tu niezawodnie mowa, nie było jeszcze ani tak straszném, ani tak pojętém jak późniéj.
Kobietę oskarżoną rozkazano sądzić samemu mężowi, który ją uznał niewinną, po sądzie w obec całéj rodziny odbytym. Żyła późniéj długo jeszcze, samotna, żałobne zawsze nosząc szaty.
Tacyt, znać nieświadom obyczaju chrześcijańskiego, który surowym był i żałobnym w porównaniu z żywotem pogan, przypisuje przywdziane suknie, smutek i powagę życia Pomponii, żalowi jéj po Julii, córce Drusa, ale przyznaje zarazem, że życiem sobie cześć powszechną zyskała [2].
Piérwsza to chrześcijańka o któréj w historyi znajdujemy tak szczegółową wzmiankę [3].
Niewiele zajmowały młodego Cezara wojny Armeńska i Germańska, bo i zwyciężony był pewien tryumfu za boje, jak za igrzyska cyrkowe; śmianożby mu ich odmówić??

Co chwila silniéj zarysowują się charaktery osób działających epoki, Nerona, Agryppiny, Seneki

  1. Tacyt. XIII. 32. superstitionis externaerea...
  2. Ad gloriam vertit.
  3. Zdaje się nam, że się nie mylemy uznając ją chrześcijanką, ale wykład ten jest nasz własny.