Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Dwie królowe Tom I.djvu/076

 Położyłem się rozmyślając o nich, a nie wątpiąc, że wszystko się uszykuje gwoli naszej.
 Zasnąłem twardo.
 Nagle zdało mi się jakbym oczy otwierał, choć powieki miałem zawarte... W sypialni światło jakieś, jakby od ognia dalekiego łuna odbita, się zjawiło.
 Na tle jego stał ktoś naprzeciwko mnie, którego mi rozpoznać było trudno.
 Tymczasem światło rosło i wkrótce rozjaśniło tak całą komnatę, żem wszystko w niej mógł rozeznać, i tego który naprzeciwko mnie stał, wpatrując się we mnie, poznałem też... Kurosz był.
 Osobliwa rzecz. Pamiętałem we śnie, iż go między żywemi nie ma, a zjawienie się jego wcale mi się nie wydawało dziwnem.
 — Miły mój Kurosz — odezwałem się — pozdrawiam cię. Jako tam dzieje się z tobą?
 Patrzał na mnie długo z politowaniem jakiemś, nim mówić począł.
 — Bogu miłosiernemu i przenajświętszej Matce jego niech będą dzięki — rzekł. — Tam jestem, gdziem się dostać nie spodziewał.
 A gdym milczał zdumiony bardzo, ciągnął dalej.
 — Życie moje pomnisz, boś jego świadkiem był. Zbluzgany i obłocony niem zszedłem z tego świata, a jeśli mnie ciężar grzechów nie miał na