Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Dwie królowe Tom II.djvu/131

wał. Dosyć było spojrzeć na wywróconą, zmienioną twarz Bony, istną głowę Meduzy.
 Gamrat to wysłał Catignaniego, aby zbyt długi spór i dla obojga królestwa niebezpieczne wybuchy poskromił.
 Włoch posadziwszy panią swą w krześle, poszedł po lekarstwo na zburzoną krew i nerwy. Przyniósł kubek zgotowanego napoju, część jego naprzód wypił sam, gdyż w obawie trucizny Bona nigdy inaczej lekarstw i pokarmów nie przyjmowała, i otarłszy ręcznikiem kubek, podał go pani.
 Wzdrygała się wziąć go do ust.
 — Lekarstwo? co mi ono pomódz może? Jestem prześladowaną, upokorzoną, zagrożoną.
 Gamrat przerwał uspokajająco.
 — Miłościwa pani — rzekł — więcej zagrożeni są nieprzyjaciele twoi. Potrzeba tylko ażebyś zachowała tę zimną krew, którąśmy tak długo w tobie uwielbiali. Wrogom okazać że ich pociski nas dosięgają, jest to im dawać zwycięztwo. Oni drżą teraz, a wasza miłość możesz się im urągać.
 Zwolna mowa arcybiskupa razem z napojem lekarza poczęły działać na Bonę. Otarła łzy, zacięła usta, słuchała pochlebstw i dumała.
 Catignani sprawiwszy co było jego obowiązkiem, usunął się do drugiej izby i siadł tam na