Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Dwie królowe Tom II.djvu/158

meru, dosyć jednostajnie ubranego, nawet suknią i klejnotami ściągała na siebie oczy.
 Na szyi jej błyszczący alsbant jakby naumyślnie włożony, miał takie podobieństwo do tego, który Bona dała Elżbiecie, iż w ich zbliżeniu myśli jakiejś dorozumieć się było można.
 Zygmunt August postrzegł to najpierwszy może, drgnął, zarumienił się i oczy spuścił, jakby go to niemile dotknęło.
 Elżbieta nie widząc stojącej za sobą, nie domyślała się niczego.
 Gdy nadeszła godzina, w której goście się rozejść mieli, oznaczona tem, iż stary król kazał się odnieść do swej sypialni, goście królowej byli pozornie wszyscy rozgrzani, rozochoceni, uśmiechający, ale każdy z nich wyniósł jakieś przykre uczucie z tego wieczoru, który się wydał długim, a zostawił po sobie uczucie niepokoju.
 Jak innych dni poprzedzających, August powrócił do matki i pozostał tu do późna.
 Nikt nie wiedział co się z nim stało.
 W sypialni królowa młoda siedziała sama ze swą powiernicą i piastunką Kätchen Hölzelin i obie po cichu szeptały.
 Lampka paliła się przez noc całą, można się było każdej chwili młodego króla spodziewać, lecz jak poprzedzających dni, tak tego, August się nie pokazał u żony.
 Zrozpaczona ochmistrzyni potrzebowała całej