Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Dwie królowe Tom III.djvu/129

 Marsupin nie chciał kłamać, razem z nim mogło być najwyżej pięciu.
 — Gdy przeciwko wam młodych, zręcznych, niespodziewanie, w obrachowanem miejscu i czasie stanie piętnastu — żadna siła was nie obroni.
 Zdradzam moją panią — dodał — ale wasza śmierć nic jej nie da oprócz tego, że jej zemstę nasyci. Na drodze w trzech miejscach na was czekają zasadzki, nie ujdziesz ich. Czyń co chcesz. Jam swoje spełnił, nie będę miał nic na sumieniu, i jeżeli się znajdę naprzeciw was, tak dobędę miecza jak i drudzy.
 Marsupin pogardliwą miną odpowiedział na to.
 — Jeżeli życie masz za co ważyć — dodał przybyły, biorąc za kapelusz — czyń co wola.
 Chciał już powstać, gdy Marsupin rękę jego pochwycił i zatrzymał go.
 — Nie są to próżne strachy, aby się mnie pozbyć? — zapytał.
 — Na patrona mojego świętego Januaryusza, na krew jego żywą — odparł Moncaccio — przysięgam ci, że nietylko nie powiększam niebezpieczeństwa, alem ci oszczędził tego co już zbyteczne, a co je znacznie czyni straszniejszem. Czyń co chcesz.
 Marsupinowi znękanemu chorobą zabrakło sił, westchnął i zadumał się.
 — Zostanę przynajmniej na stanowisku w Kra-