Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Infantka tom III 026.jpeg

jeden z młodzieniaszków. — Gdybyż się choć to sprawdziło, że kto niema szczęścia w karty, temu za to miłość płaci!
 — A! — przerwał Jourdain z miną poważną. — Cóż chcecie, królewna Anna szalenie w nim zakochana. To wiadomo.
 Ogromnym śmiechem powitano ten żarcik.
 Zaczęli szeptać coś między sobą, a Sederyn cofnął się kilka kroków przez grzeczność.
 — Gdyby się nareście sejm ten skończył — głośno odezwał się Villequier — moglibyśmy ztąd wyjechać gdzieś na stronę trochę, gdziebyśmy tak bardzo na oku nie byli. Tu ze wszystkiem się kryć i zamykać potrzeba.
 Jeden z młodszych nagle spytał.
 — A! gdzież jest Naneta?
 Sederyn, do którego po części było zwrócone pytanie, rzekł bardzo cicho.
 — Oddawna na zamku.
 — Jakże się przekradła, żeby ją nie widziano na mieście? — rzekł drugi młodzieniaszek — bo wiem, że ciekawi podglądają.
 — Jak zwykle, ubrana po męzku — dodał gospodarz. — Niktby jej wśród waćpanów nie rozróżnił od nich.
 Śmiech stłumiony mu odpowiedział.
 Chłopcy wypiwszy wino, posiadali na ławach ziewając.