Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Jelita t.I.djvu/034

 — A jakież tam drogi? — rzekł zimno.
 — Różne... — rzekł z równym spokojem poseł. — Deszcze już ulewne przechodziły gdzieniegdzie, to wody jesienne poprzybierały...
 — Rozkisło u was bardzo? — mówił Wincz.
 — A no! u mnie nad Pilicą wody dość — rzekł gość — indziéj drogi niezgorsze...
 — Cóż? zbieracie się już? Wici były? pytał stary.
 — Co żyło to się pozbiegało pod chorągwie — mówił ziemianin. — Niemabo rady, król chce raz skończyć z Niemcami.
 Wojewoda się uśmiechnął.
 — Z Krzyżakami! — poprawił — a no! dobrzeby było raz ich precz zegnać i Pomorze odzyskać, ale bodajby nie było trudno...
 — Przy Bożéj pomocy — zamruczał z wielkim spokojem poseł.
 — Z czémże was do mnie wyprawiono? — odezwał się nareszcie Wincz.
 — Waszéj miłości też do tego tańca proszą niezwłocznie — odezwał się wysłany, Król Pan nasz nakazuje aby co żyje na granicy postawić, bo Krzyżaków tylko co nie widać.
 Wojewoda obojętnie uśmiechał się.
 — Będzie ich słychać wprzódy niż widać — rzekł. — Głośno idą te Niemcy, ho! ho!
 Poseł nie zdawał się tém bynajmniéj strwo-