Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Jelita t.II.djvu/177

 Wszyscy więc tu w trwodze byli o Szarego, wiedząc, jak rad niebezpieczeństwa szukał i siebie nie szczędził.
 Wojewodzina poczęła od tego, że im oznajmiła o Florjanie...
 Domna poskoczyła do niéj żywo, z radością i niepokojem, nie umiejąc sobie wytłumaczyć, co wojewodzina w tych stronach — mogła mieć za sprawy i dlaczego się tu znajdowała.
 — Jam ci téż Leliwianka — rzekła przybyła Halka — i dla tegom się czuła obowiązana, Florjanem zaopiekować.
 — A on! on! gdzież jest? — zapytała Domna.
 — Nadąży wkrótce — odezwała się Halka — wyście mężnego serca niewiasta, nie będę więc taiła przed wami, że rannym był w bitwie...
 Domnie oczy się załzawiły, dziecko przycisnęła do piersi.
 — Ranny był? — szepnęła, pilno się wpatrując w mówiącą.
 Stary ojciec drżał słuchając...
 — Dziś już rany znacznie pogojone, a że mu pewnie nigdzie lepiéj być nie może, jak w domu — więc przybędzie wkrótce...
 Wszystko to Domnie się jeszcze nie dość wydawało jasnem — stała, czekając coś więcej.
 Weszły razem do dolnej izby, w któréj młoda