Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król Piast tom I.djvu/102

przybysza i hrabia zaciekawiony, postrzegł, że może go powierzchowność omyliła.
 Wejrzenie Piotrowskiego zdradzało inteligencję. Nie płaszczył się też i nie uniżał jak inni, umiał zachować swą godność, co także mówiło za nim.
 — Jesteś pan posłem księcia Lotaryngskiego? — spytał przybyły.
 Chavagnac potwierdził.
 — Musi więc waćpanu chodzić o to, abyś się niewygodnego i niebezpiecznego zbył współzawodnika. Mówię o Kondeuszu.
 Wyrazy te w ustach tak niepoczesnego człowieka, wywołały uśmieszek mimowolny na usta posła. Co taki biedak mógł zaszkodzić Kondeuszowi, a pomódz Lotaryngskiemu?
 Uśmiechu tego może dostrzegł Piotrowski, ale się nie zmięszał.
 — Któż pan jesteś? i w czyjem mówisz imieniu? — zapytał Chavagnac.
 — Kto ja jestem? — począł spokojnie szlachcic — to mój strój i mina powiada panu. Jestem jednym z tych dwudziestu tysięcy, electores regum, którzy stanowić będą w koronie.
 Skłonił się Chavagnac.
 — Przychodzę sam od siebie — ciągnął daléj Piotrowski, i mam panu do uczynienia propozycję. Chesz waćpan abyśmy ekskludowali z liczby Kondeusza, jako jawnie o przestępstwo obwinionego?
 Poseł się aż rzucił w tył ze zdumienia.
 — Ekskluzja Kondeusza! — zawołał żywo — zapewne! nic dla mnie pożądańszemby być nie mogło, ale jakże się to może stać?