Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król Piast tom I.djvu/144

idąc do Litwy swojéj, a książe Michał zajął miejsce zwykłe pod sandomierską chorągwią.
 Znali go tu niektórzy, a z wielu porobił był czasu elekcji znajomość. Ubogi ten książe ściągał oczy ciekawe... twarzą posępną i osamotnieniem. Niekiedy zbliżał się do niego stary ów sługa, czasem przychodził Piotrowski, najczęściéj jednak — był sam i dumał nudząc się na tem stanowisku obowiązkowem.
 Dnia tego był jeszcze może bardziéj znużony niż kiedy...
 Gdy w niewielkiem oddaleniu kaliskie zaczęło wołać — Vivat książe Michał — Wiśniowiecki, vivat Piast! Książe się tak mało spodziewał tego, iż niezrozumiał i niedosłyszał okrzyku.
 Ale w tem tuż Sandomierskie buchnęło całe jak jeden mąż... zwracając się ku niemu.
 — Vivat książe Michał!
 Wziął to za żart i krew ogniście mu do głowy buchnęła. Zmarszczył się groźno do tych co bliżéj stali wołając:
 — Mości panowie, żartów takich się wyprawiać nie godzi.
 Nie skłonny do gniewu — zaperzył się. Ale wołanie nie ustawało i stary ów sługa przybiegł pierwszy chwytając go za kolana.
 — Królem Was wołają! het! wszystkie województwa jednozgodnie...
 — Dajcież mi pokój! to nie może być — odparł gniewny książe Michał.
 W tem i drudzy nadbiegać zaczęli wyrzucając czapki, wołając, ciesząc się, szalejąc.
 Książe Michał stał blady jak chusta... Niepodobna