Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Królewscy synowie tom III 024.jpeg

mawiają o zdradę, Strzegoń aby być miał nasadzony na mnie, temu nie mogę dać wiary! nie — krzyknął — ślijcie po niego, panie wojewodo...
 Biskup, sędziwy człek, widząc, że się tak gorączkowo brano do sprawy, począł wołać, jak jego wiekowi przystało.
 — Nie kwapcie się! — na Boga! z rozmysłem! powoli!
 Przestroga ta próżną była, Bolko gdy raz za zwierzem się zapędził lub wziął co do serca, żadna go siła powstrzymać nie mogła.
 — Ślijcie po Strzegonia! zawołał błagająco — dlaczego z tém zwłóczyć mamy?
 Posłano jednego z czeladzi.
 Magnus tymczasem, strwożony także, natychmiast ludzi zaufanych pchnął, aby około bram wzmocniono straże, oddziału żadnego wojska nie wpuszczano, choćby się jako królewskie oznajmywało, a dniem i nocą czuwano pilno.
 Rozkazy te rzuciły postrach na gród cały, choć nie wiedziano, jaka ich była przyczyna.
 Wkrótce inni posłańce wyprawieni zostali do władyków i ziemian, aby pospiesznie na gród przybywali. W jednéj godzinie, spokojne przedtém miasto poruszyło się trwogą, któréj pobudki wymyślano najdziwaczniejsze, prawdziwéj nie mogąc odgadnąć. — Mówiono o napadzie Czechów, o zdradzie jakiejś — o niemieckim najeździe.
 Po zamku biegali ludzie, dosiadano koni, pę-