Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Królewscy synowie tom III 100.jpeg

pieczeństwa; wszystkich znalazł już świadomych wypadku.
 Pierwszego Halkę spotkał w podwórcu.
 — Pójdziecie ze mną, odezwał się do niego — na czas ustąpić muszę za granicę.
 Halka stał zafrasowany.
 — Miłościwy panie, — odrzekł mrucząc — bierzcie kogo innego, ja nie mogę. Rodzinę liczną mam, stary jestem, a gdybym raz wyszedł, wrócićby mi było trudno.
 Pokłonił się i wysunął spiesznie.
 Powołany Strzepa, który zdala stał, przywlókł się zwolna z głową spuszczoną.
 — Wybierajcie się ze mną! — rzekł do niego.
 — Ja? z wami? — odpowiedział pokręcając głową Strzepa. — Rozważcie no, czy z tém dobrze będzie? a kogóż tu zaufanego zostawicie, aby waszego mienia i sprawy strzegł? Nie tylem ja wam indziéj, jak tu potrzebnym. Pozostać muszę nie dla siebie, a dla was.
 Sieciech nań spojrzał z pogardą.
 — I wy więc coście mi winni wszystko opuścić mnie chcecie?
 — Opuścić? — podchwycił szwagier — ja? ale ja właśnie dla was zostanę w miejscu na straży.
 Nie widzicież, iż tego potrzeba?
 — Zostańcie! — odparł oburzony wojewoda tyłem się do niego zwracając — nie potrzebuję was.
 — Zabój nietutejszy, nie osiedział się jeszcze,