Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Królewscy synowie tom I 111.jpeg

dziła; tajemnicy w tém niema, godzi się i głośno o tém powiedzieć. Nasze czaty posła od króla oznajmują. Jutro tu ma być.
 Usłyszawszy to zgromadzeni ruszyli się wszyscy.
 — Poseł od króla! poseł? sam? z ludźmi! Gdzie? kto go widział? poczęto wołać ze wszech stron.
 Wstał i Zbigniew ale z namarszczoną twarzą, poczuwszy urazę że się z tém oznajmieniem do namiestnika zwrócono, nie do niego, który tu już pierwszym chciał być. Wtrącił głośno:
 — Któż? gdzie te posły? do mnie?
 Tysiącznik mało co głowy skłoniwszy, daléj znów mówił do Magnusa, jako do swojego dowódcy.
 — Poseł z niewielką garścią o milę ztąd na nocleg stanął.
 — A poczet ma duży? słyszysz! przerwał Zbigniew chcąc na siebie zwrócić uwagę.
 Pałka nie zbity z tropu, patrzał ciągle na Magnusa, wahając się z odpowiedzią.
 — Poczet ma duży? powtórzył namiestnik.
 — Jest tam, słyszę, koni może ze dwa dziesiątki — odparł Pałka.
 Magnus, który, jak inni, do zbytku na królewicza nie zważał, wtrącił od siebie.
 — Niewiecie kogo do nas wysłano?
 — Poważny jakiś człek — mówił Pałka — mó-