Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Królewscy synowie tom I 161.jpeg

się nie odzywał, Marko splunął i ręce za pas założywszy, ciągnął daléj.
 — Tak, tak, miłościwy panie — człek jestem mały ale bywały, wiem gdzie kury jaja noszą. Nie darmo człek wycierał kąty od Dunaju do Renu, od Adygi do Dniestru — i...
 Ręka w powietrzu dokończyła wyliczenia.
 — Rada wasza pewnie nie do pogardzenia — odezwał się Dobek — wszelako Juda by chyba głupi był żeby dawał temu co jeszcze niema nic, i niewiadomo co mieć będzie.
 — Król ma serce miękkie, poruszy się — rzekł Marko.
 — A Sieciech co ma serce złe nie da mu nic zrobić — wtrącił Dobek.
 — A! dziecku oczu nie wykole — mówił Sobiejucha. Widzicie, miłościwy panie, gdyby koło was tak źle było jako wy trzymacie, jabym tu pewnie nie postał, abo miejsca nie zagrzał.
 — A jakże trafić do Judy! zapytał Dobek — jam i na to nie mądry.
 Marko się śmiał z prostoty człowieka, nad którym chwilowo brał górę.
 — Miłościwy panie — począł cicho i poufnie, choć tajemnicy w tém nie było. Myszy nawet wiedzą jak się dostać do domu. Gdy drzwi zamknięte, drapią się po ścianie; gdy ściana gładka, kopią norę pod ziemią.
 Powtórnie przeszedł się Marko do wiadra po